Carpon Sunda : "Kereteg Hate"
Cahaya
bentang pating gurilap, bulan imut ngagelenyu ninggali kuring keur diuk
di jandela kamar bari ngainghak ceurik, angina ngahiliwir karasa tiis,
peuting ieu bet meuni asa endah katempona, tapi kunaon hate kuring bet
meuni asa ripuh, rasa kaambek geus pinuh na ubun-ubun, kuring haying
ngambek tapi teu bias, meureun kusabab kuring awewe jadi naluri kuring
leuwih gede tibatan rasa amarah. Sarebu tanya minuhan pikiran kuring,
naha bet ibu sareng bapa jadi teu ngawidian kuring ngilu pasanggiri eta,
teu pira ngan saukur nulis jeung mikir, asa ku araraneh. Leuheung lamun
diulahkeunnana the mun kuring ngilu pasanggiri model anu gutak gitek
di catwalk, kuring ge rada kaharti mun kitu mah, mung ieu mah aduh… ah
pararusing, dug sek kuring ngarungkup dina simut.
Kongkorongooook….
Tok,tok,tok….
“Teh
gugah atos siang” kadenge sora indung kuring ngagero bari ngetrokan
panto, kuring ngaleret kana jam, “Aduh jam 05.00” kuring reuwas, henteu
biasana kuring hudang sabeurang kieu kuring nangtung tur muka panto
bari wegah mun kuring keur teu solat jeung sakola mah mereun kuring
moal kaluar ti kamar sapopoe, arek jadi nyi komar we ha,ha. Kuring
kaluar ti kamar tungkul bari jamedud, “Cu, kunaon bageur meuni jamedud
kitu?” pok bapa kuring nanya, kuring ngan saukur imut ngagelenyu bari
wegah, “Neng geulis, ibu mah teu ngawidian teh lain ulah tapi ibu nyaah
sieun Neng kunanaon, apan Neng teh anak nu dipika deudeuh ku ibu sareng
bapa jadi mataksieun lamun aya nanaon mangkaning Jogjakarta teh lain
tempat anu deukeut”. Indung kuring ngadeukeutan bari ramisak ceurik, hal
anu teu bias ku kuring ditempo teh nyaeta nempo ibu jeung bapa kuring
ngaluarkeun cimata. Kuring nangkeup indung kuring tur pok ngomong “Ibu,
Neng moal ngiring upami ibu sareng bapa teu ngawidian mah, hampura Neng
tos salah paham ka ibu sareng bapa”. Kuring ngilu ceurik nginghak “Jung
cu, jung bapa sareng ibu ngawidian demi kasuksesan Neng, doa ibu sareng
bapa aya dina tiap langkah Neng”. Kuring bingah, kuring jangji moal
ngecewakeun ibu sareng bapa, kuring pasti berjuang.
* * *
Braaaak…
kadenge aya nu ngebragkeun meja “Nisaaaaa….kerjakeun soal dihareup,
ngalamun wae” kuring reuwas, katempo dosen kuring geus nangtung
hareupeun kuring bari melak cangkeng, kuring karek nyadar yen tadi
kuring keur ulin ka hayalan jaman baheula basa kuring SMA, ayeuna kuring
geus jadi panulis, 3 novel jeung 1 kumpulan carpon kuring geus di
publikasikeun jeung meunang respon anu alus ti masarakat. Kuring Annisa,
umur kuring ayeuna 20 taun, kuring kuliah di salah sahiji universitas
di kota Bandung jurusan Sastra jeung Bahasa semester 4. “Nisaaa hayoh
kahareup cicing wae !” dosen kuring ngambek, kuring buru-buru ngajawab
bari tungkul sieun “Tapi pa, kuring teu acan paham” ayeuna dosen kuring
ngaleret ka sakabeh murid nu aya di kelas “Sok, saha anu arek ngabantuan
Nisa ngerjakeun soal di hareup?” tantang dosen eta, jep sakabeh murid
jempling “Kuring Pa” ceuk hiji sora ti tukang, kuring ngaleret ka tukang
wahh… saha eta anu arek ngabela kuring, aya rasa atoh dina hate kuring
sabab kuring aya nu ngabela. Sangges kajadian eta kuring jadi deukeut
jeung jalma anu ngabelaan kuring kamari, jalma eta teh ngarana Sam,
biasa di sebut kitu tapi ngaran aslina mah Samuel cenah.
Jadwal kuliah geus beres, kuring buru-buru rek balik tapi pas rek
kaluar gerbang kampus, breeeetttt,, hujan gede jadi kapaksa kuring
ngiuhan heula, muga we hujanna sakeudueng, “Nisa…” kuring reuwas, aya
anu nepak taktak kuring, “Eh” kuring ngereret “Ah, Sam geuning, aya
naon?” kuring bingung nempo manehna aya didieu oge, “Gak apa-apa ko Sa
he,he” manehna imut, aduh meuni lucu katinggalina, aduh kuring mikir
naon sih, entong kitu Nisa hayoh istigfar. Sam lain asli urang Sunda,
manehna katurunan Tionghoa jadi teu aneh lamun panonna rada sipit tur
kulitna bodas, manehna can rada bentes ngomong sunda jadi bahasana
sakapeung campuran, Indonesia jeung sunda. Kadenge sora adan ngumandang
kuring niat arek solat heula bari nungguan hujan, “Eh Sam, punten Nisa
bade awoh ashar heula nya ka masjid” kuring ngaleos ninggalkeun Sam anu
katempona rada bingung ngartikeun omongan kuring bieu.
Di mesjid kampus
“Assalamualaikum
wr.wb” astagfirullah, kuring ngajenghak reuwas pas salam kadua tanda
beres solat pameunteu kuring pasangrok jeung pameunteuna Sam, aduh ti
iraha budak ieu di dieu, ;’Haaah, Sam ngareureuwas” kuring ngagebug
leungeunna “Sam terang timana Nisa aya di dieu? aduh make kadieu sih ieu
budak pan ieu mah tempat khusus akhwat” kuring ngomong bari nyiwit
pipina “Aduh Nisa sakit” ceuk manehna bari ngusap pipina nau di ciwit
bieu ku kuring, kuring ngan bisa seuseurian nempo manehna nyerieun,
ha,ha.. “Nisaa kamu lagi apa tadi? Ko pake baju putih kaya pocong aja,
hi,hi” manehna nanya bari ngeleg “Ih Sam, (kuring jamedud) tadi kuring
solat, solat teh ibadah anu wajib di laksanakeun ku sakabeh umat muslim,
kin cerita lengkepna di jalan we nya isin di dieu mah seueur jalmi”
kuring jeung Sam tuluy indit kaluar. Loba pisan pertanyaan anu di
ajukeun ku manehna ka kuring soal agama, kuring malum da kuring jeung
manehna mah beda agama, agama manehna mah keristen.
Lila beuki lila kuring jadi deukeut jeung manehna, aya rasa anu beda
dina hate Lmun kuring ninggali raray na, kuring bingung rasa naon eta,
nu jelas rasa ieu hoyang pisan lamun nempo manehna bagja. Kuring
leumpang ka kelas bari ngabogaan rasa bagja, sabab rek papanggih jeung
pujaan hate anu dipikaheman geus saminggu kuring teu papanggih jeung
manehna, sugan we poe ieu mah aya. Satepina di kelas, kuring lurat-leret
ka sakuriling kelas tapi teu katempo anu di tutungguan teh, ah meureun
can datang hate kuring ngabatin. Bet aya rasa karingrang ngarungkupan.
Kaluar ti kelas, kuring buru-buru ka kost an, jarak ti tempat kuliah ka
kost an kuring teh deukeut. Jadi, bisa kalampah ngan saukur ku leumpang.
Rencana na ti kost an kuring rek neang Sam ka imah na, sieun aya
kajadian nu teu dipikahayang nimpa ka manehna, das sms kuring teu di
bales, telepon oge teu di angkat.
Tok,tok,tok…“Punten” kuring ngetrok panto bari ngagero, kadenge panto
dibuka “Iya, eh ini Neng Nisa ya? mari masuk” ceuk nu muka panto ramah,
haaaah kuring reuwas, naha anjeunna nyaho yen kuring teh Nisa apan
kuring teu acan pernah kadie, nyaho imahna ge karek bieu ti babaturan
kuring. “Oh muhun” kuring ngan saukur bisa imut tapi hate mah ringrang
maratan langit, tuluy kuring asup bari olohok waah.. bener ieu teh imah
Sam aduh gede pisan subhanallah kawas istana, “Neng Nisa silahkan duduk,
sebentar bibi panggilkan dulu ibunya” oh jadi eta pembantuna, tapi
dangdananna keren kos lain pembantu, tuluy pembantu eta indit. Teu
kungsi lila, “Assalamualaikum” katinggali aya awewe saumuran indung
kuring nangtung di hareupeun kuring “Waalaikumsalam” buru-buru kuring
ngajawab “Oh ini Nisa ya? Samuel sering cerita tentang Nisa, katanya
Nisa baik,cantik, keliatannya Sam sayang sekali sama Nisa, kalau Nisa
gimana sama Sam?” kuring reuwas maratan langit, ieu indungna Sam? Haah..
naha make kerudung apan keluargana Sam agamana keristen, kuring masih
keneh bingung tur ngajawab “Muhun ibu, Nis age nyaah (jawab kuring bari
lingsem) ehm, punten ibu upami Sam kamana atos 7 dinten teu lebet ka
kuliah?” ngadenge pertanyaan eta indungna Sam cicing, wah aya naon ieu
kuring sieun,rasa ringrang balik ngarungkupan kuring, aya naon? Sarebu
tanya jeung kasieun minuhan pikiran kuring. “Nisa ayo ikut ibu, ada
sesuatu yang mau ibu tunjukkan tapi ibu gak bias bilang sekarang” indung
Sam langsung nangkeup kuring, kuring teu ngarti naon maksudna tuluy
indungna pok ngomong “Terimakasih ya sayang” cimata langsung ngucur ti
mata indung Sam. Sam? kamana anjeun?
Sapaparat jalan kuring ngan bisa tungkul sabari maca kalimah kalimah
zikir, sakapeung indungna Sam nyekel leungeun kuring tanda nenangkeun.
“Nisa kita sudah sampai” kuring beunta tuluy luak lieuk kasakuriling
tempat eta, naha indung Sam ngajak kuring ka pasantren kieu, kuring
leumpang nuturkeun indungna Sam, indungna Sam ngetrok ka hiji panto,
bray panto eta di buka, kuring olohok kasengsem “Sam” bener anu diuk eta
Sam? subhanallah kasep pisan, manehna make gamis jeung peci bodas meuni
rapih katinggalna, “Nisa” indungna Sam ngagupayan ngajak diuk ka kuring
tuluy indungna Sam nyaritakeun naha Sam bet aya di dieu, manehna jeung
kulawargana ayeuna geus islam, subhanallah kuring bingah kabina bina,
saurna Sam berubah gara-gara kuring, Sam nyaah pisan ka kuring,
kulawargana ge teu nentang basa Sam mutuskeun rek asup islam malah
kulawargana ngilu asup islam.
Di taman kawasan pasantren eta kuring leuleumpangan jeung Sam, aduh
kuring teu kiceup kiceup nempo dirina subhanallah sababaraha kali kuring
ngucap kalimah eta (aduh kuring meuni sungguh terlalu ha,ha) di tengah
tengan jalan Sam ngeureunkeun leumpangna tuluy malik neteup kuring,
kuring asa risih di kitukeun ku manehna “Nisa ayeuna urang tos saagama,
Nisa hoyong teu jadi bidadari anu maturan hirup Sam salilana dunia sarta
aherat?” kuring lingsem tanda satuju.
1 komentar:
blognya udah di follow gan, jika berkenan folback my blog ya http://animexunited.blogspot.com/ :)
Posting Komentar